Czym zajmuje się Komornik Sądowy?
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych komornik sądowy jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym. Oznacza to, że każdy komornik podlega nadzorowi prezesa sądu rejonowego, przy którym działa.
Od dnia 1 stycznia 2019 r. wierzyciel ma prawo wyboru komornika sądowego na obszarze właściwości sądu apelacyjnego, przy którym znajduje się siedziba kancelarii komornika (art. 10 ust. 1 uoks). Wyjątek stanowią sprawy:
- o egzekucję z nieruchomości,
- o wydanie nieruchomości,
- o wprowadzenie w posiadanie nieruchomości,
- o opróżnienie pomieszczeń, w tym lokali mieszkalnych, z osób lub rzeczy,
- w których odpowiednio stosuje się przepisy o egzekucji z nieruchomości.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej samej ustawy komornik jest także organem władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym.
Każda osoba, która otrzymała wyrok lub inne orzeczenie sądu może złożyć wniosek do komornika o ściągnięcie od dłużnika zasądzonych w nim pieniędzy (m.in. kwoty zasądzone przez Sąd Cywilny, Sąd Gospodarczy, alimenty, nawiązki, odszkodowania itp.)
Orzeczenie takie może zostać zrealizowane przy pomocy komornika, o ile sąd zezwolił na prowadzenie egzekucji nadając stosownemu orzeczeniu (tytułowi egzekucyjnemu) klauzulę wykonalności.
Osoba, która posiada tytuł wykonawczy może wystąpić do komornika o ściągnięcie od dłużnika wskazanych w nim kwot. W tym celu powinna wypełnić wniosek egzekucyjny i złożyć go w kancelarii komornika wysyłając pocztą lub przynosząc do kancelarii. Do wniosku należy dołączyć tytuł wykonawczy w oryginale. Należy przy tym zaznaczyć, że organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Wierzyciel może w jednym wniosku wskazać kilka sposobów egzekucji przeciwko temu samemu dłużnikowi (np. z wynagrodzenia za pracę i ruchomości dłużnika). Egzekucja może być prowadzona z ruchomości należących do dłużnika, wynagrodzenia za pracę lub innych świadczeń (emerytury, renty), wierzytelności i innych praw majątkowych, rachunku bankowego, nieruchomości.
Komornik po otrzymaniu kompletnego wniosku rejestruje sprawę i wszczyna postępowanie.
Egzekucja świadczeń niepieniężnych polega na uzyskaniu od dłużnika określonej rzeczy, bądź konkretnego zachowania się. Może polegać na: wydaniu rzeczy ruchomej; wydaniu nieruchomości; wydaniu statku; opróżnieniu pomieszczenia lub lokalu mieszkalnego (eksmisja).
Postępowanie zabezpieczające to zabezpieczenie roszczeń wierzyciela (uprawnionego), które nie zostały jeszcze stwierdzone tytułem wykonawczym.
Komornik dokonuje zabezpieczenia na podstawie postanowienia sądu, w sposób, który jest w nim oraz we wniosku o zabezpieczenie wskazany. Uprawniony po uzyskaniu nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym jak i postanowienia sądu o udzieleniu zabezpieczenia może niezwłocznie złożyć wniosek do komornika o wykonanie zabezpieczenia (art. 492 k.p.c.).
Komornik dokonuje zabezpieczenia roszczeń pieniężnych poprzez: zajęcie ruchomości, wynagrodzenia za pracę, wierzytelności z rachunku bankowego albo innej wierzytelności lub innego prawa majątkowego.
Spis inwentarza to nic innego, jak spis majątku spadkowego, czyli lista zawierająca wykaz ruchomości przedstawiających wartość handlową oraz nieruchomości, w jakich posiadaniu był spadkodawca (aktywa i pasywa spadku).
Komornik dokonuje spisu na zlecenie sądu, bądź bezpośredni wniosek spadkobiercy. W przypadku przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza, spis inwentarza sporządzany jest z urzędu. Celem spisu inwentarza jest ograniczenie odpowiedzialności za odziedziczone długi.
Komornik dokonuje na zlecenie sądu albo wniosek powoda zobowiązanego przez sąd na podstawie art. 1391 § 1 k.p.c. osobistego doręczenia bezpośrednio adresatowi zawiadomienia sądowego, pisma procesowego oraz innych dokumentów sądowych za potwierdzeniem odbioru i oznaczeniem daty, albo stwierdza, że adresat pod podanym adresem nie zamieszkuje. Komornik na wniosek podejmuje czynności zmierzające do ustalenia aktualnego adresu zamieszkania adresata. Komornik dokonuje doręczenia w terminie 14 dni od otrzymania zlecenia.
Protokół stanu faktycznego jest zapisem naocznych spostrzeżeń komornika poczynionych w toku osobistych oględzin. Przedmiotem protokołu nie mogą być spostrzeżenia poczynione na podstawie dostępnych komornikowi rejestrów i innych publicznych źródeł informacji, jak też hipotezy dotyczące określonych zjawisk, relacji oraz związków przyczynowo-skutkowych. W toku osobistych oględzin komornikowi nie wolno stosować środków przymusu ani przełamywać oporu osób uczestniczących w czynnościach.
Komornik dokonuje sporządzenia protokołu stanu faktycznego na zarządzenie sądu lub prokuratora (w trakcie trwania postępowania sądowego), bądź na wniosek każdego, którego praw ów protokół ma dotyczyć (przed wszczęciem postępowania sądowego). Protokół stanu faktycznego jest dokumentem urzędowym. Oznacza to, że wskazany protokół jest dowodem tego, co jest w nim opisane.
Dzięki protokołowi stanu faktycznego można wskazać okoliczności oraz fakty, które są bezwzględnie potrzebne do przeprowadzenia postępowania bez konieczności zabezpieczania dowodów zgodnie z art. 310 i następnymi k.p.c.
Komornik Sądowy na wniosek organizatora licytacji może sprawować urzędowy nadzór nad dobrowolnymi publicznymi licytacjami, z przybiciem najniższej lub najwyższej oferty.